Ik leefde in Bouaké met mijn gezin en was eigenaar van 2 winkels. Alles ging goed met mij, totdat we op een dag wakker werden van geweerschoten. Het was oorlog en we moesten vluchten voor ons leven. We besloten om lopend naar een vluchtelingenkamp te vluchten. Daar hebben we enkele dagen doorgebracht, toen konden we naar Abidjan. Daar vonden we hulp en bood iemand ons onderdak. Alles ging goed totdat ik me op een dag ziek begon te voelen. Ik ging naar een dokter en hij adviseerde mij om mij te laten testen op HIV. Dit was in november 2005 en ik was positief. Op advies van de dokter werd ook mijn vrouw getest en ook zij bleek HIV positief te zijn. We gingen naar een priester voor hulp, maar ongelukkigerwijs openbaarde hij onze situatie aan de gemeente. Dit was het begin van mijn tegenslag. De man die ons onderdak had geboden, dwong ons te vertrekken. We hebben acht maanden doorgebracht onder een parkeergarage van een ziekenhuis. Mijn vrouw stierf op den duur, niet aan Aids, maar ik zou zeggen van verdriet en wanhoop.
Op een dag luisterde ik naar de radio en ik voelde me blij toen ik mensen vond die liefde voelden voor mensen met HIV en Aids. Ik wil God danken en ik wil TWR bedanken voor al het goede dat jullie hebben gedaan voor mij, want jullie gaven mij onderdak, jullie gaven mij kleren. Jullie lieten mij niet stervend achter en boven alles ben ik eeuwig dankbaar aan God dat Hij TWR gebruikte om mij tot Hem te leiden. Ik heb mijn waardigheid en mijn plek in Zijn Koninkrijk teruggevonden.
